Het is een lange wandeling door de mysteries van de eigen ziel, de familieziel, de zielen van voorouders van (vele) generaties terug en de ziel van het land waar je geboren bent. Er zijn punten om bij stil te staan en te voelen hoe je lichaam ermee resoneert, hoe je ziel reageert op de wonden en het verdriet in het voorouderveld van herkomst. En er zijn punten waar je naar de aarde wordt getrokken om te buigen voor degenen die hun leven gegeven hebben.
Voorouders zullen je verwelkomen als ze voelen dat ze niet vergeten zijn. Ze zullen de liefde indrinken die vanuit jouw hart naar hen toestroomt. Deze erkenning is voedsel voor hun ziel. Daarna zullen ze je vertellen om terug te keren naar het land van de levenden en het leven te vieren dat nog aan jou gegeven is. Hou niet vast aan hun pijn dat zal alleen meer lijden veroorzaken voor je kinderen, kleinkinderen en toekomstige generaties. Eer hun plaats in het voorouderveld, eer hun lot en pijn, blijf lopen en je zult de vogels weer horen zingen in het land van de levenden.
Om een opstelling te begrijpen moeten we de taal van de ziel weer leren verstaan. Diep in onze kern dragen we al een kennis van zielswijsheid mee. We kunnen voelen of de natuurlijke ordeningen juist zijn en kracht creëren en ons in staat stellen rechtop te lopen met licht in onze ogen, of wanneer er aan iets voorbij is gegaan dat heling nodig heeft zodat we weer vrij kunnen ademen.